تکه آینه...

آینه می افتد، نگاهش می کنم، چند تکه شده است؛ کمی سرم را جلوتر می برم تا بلکه خودم را در آینه ببینم، می بینم! اما من هم چند تکه شده ام!.... در هر تکه اش فقط قسمتی از صورتم دیده می شود!!..... تکه های شکسته را کنار هم می گذارم آینه کامل می شود، اما باز هم تکه تکه نشانم می دهد!..... هر چه سعی می کنم تا تمام صورتم را درون آینه جای دهم نمی شود! سرم را به اینطرف و آنطرف خم می کنم، بالا و پایین می شوم، نمی شود، صورتم دیگر جا نمی شود یا نکند آینه برای نشان دادن صورتم کوچک شده است؟؟!.......آینه هزار تکه هم که بشود باز هم آینه است! باز هم باز می تاباند آنچه را که می بیند!.... صورت من هم که همان است!..... وقتی آینه می شکند دنیایش کوچکتر می شود، ریزتز می شود و آنوقت تو می توانی  جزییات صورتت را تک به تک ببینی!..... اما دیگر همان آینه قبلی نمی شود!.... شاید به همین دلیل است که می گویند دلی که شکست، شکسته است دیگر!.........

آزمیشام سیسلی کئچید لرده

بودور

قاش قارالیر،

منی اودماق هوسیله آغیز آچمیش اوچوروم.

گئجه دیر،

قافیله یولاندی قارانلیقدا،

آمان!

قوشولوم یولجولارا،

یوخسا یول اوستونده دوروم؟!

بیر قاریش یئرده صاحیبسیز دئییل ای تانری،

دئنن:

من ده ییرتیق چادیری هانسی جهننمده قوروم؟!

هامی طالعسیز اولورموش بو گئنیش عالمده،

یوخسا شاعیرلرین ای تانری، اولور طالعی شوم؟!

"حبیب ساحیر"

م.ص.کیکا